προβλήματα

Τουλάχιστον υπάρχει μία ποικιλία στα θέματα που μπορεί να μας απασχολήσουν και να μας κρατήσουν σκεπτικούς, αν όχι στενοχωρημένους_θλιμμένους. Δεν αναφέρομαι στα προσωπικά ζητήματα που ο καθένας τα αξιολογεί με δικά του κριτήρια, αλλά σε αυτά που αναφέρονται σε κάποιο σύνολο. Της πολυκατοικίας, της γειτονιάς, του δήμου, της πόλης, της χώρας, του πλανήτη κοκ. Και που μπορείς να τα κατηγοριοποιήσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με τους όρους που έχεις βάλει. Όπως σημαντικά και ασήμαντα, καθημερινά και αιώνια, ζωής και θανάτου και βελτίωσης συγκεκριμένων συνθηκών.

Χτες το βράδυ είχε παράλληλα στις 9 το μεν star την ταινία επίμονος κηπουρός, η δε νετ εκπομπή για τα της παιδείας με καλεσμένο μεταξύ άλλως και του υπουργού. Προφανώς και διάλεξα την ταινία, αν και την είχα δει τόσες φορές που πλέον μπορώ να να θυμάμαι την συνέχεια των σκηνών, ακόμα και μερικές ατάκες. Και που κάθε φορά με συγκινεί, με βάζει σε σκέψεις, με προβληματίζει σχετικά με την σημασία των πραγμάτων, αυτών που εμείς εδώ οι βολεμένοι με internet, ρεύμα και τρεχούμενο νερό στις βρύσες μας (σχεδόν πλέον κατά σειρά ανάγκης) θεωρούμε σημαντικά, όπως την άποψη ενός καθηγητή για μια εργασία, την άποψη ενός προϊστάμενου για μία δουλειά, την άποψη της απέναντι κοπέλας για το καινούριο μας κούρεμα, όταν αλλού (και μάλιστα σε πολλά αλλού και σε μεγάλες ποσότητες) αυτά όχι μόνο δεν τα σκέφτονται, αλλά αδυνατούν να πιστέψουν ότι κάποιοι έχουν τέτοιες πολυτέλειες.

Η ταινία εν ολίγοις, διαδραματίζεται στην αφρική, στην κένυα και στον τρόπο που χρησιμοποιείται η μαύρη ήπειρος από τις φαρμακευτικές εταιρείες (αλήθεια αυτές πλήττονται από την οικονομική κρίση;) προκειμένου να γίνονται δοκιμές σε πειραματόζωα-ανθρώπους γλιτώνοντας παράλληλα εργαστηριακό χρόνο (και χρήμα) με αμφίβολα συχνά αποτελέσματα για τις ανθρώπινες ζωές. Και πώς δύο_τρεις_τέσσερεις άνθρωποι Μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Με προσωπικό ωστόσο κόστος.

Αλλάζω κανάλι, στο ζάπινγκ πέφτω στον νέο υπουργό, χωρίς τζην προς μεγάλη απογοήτευσή μου καθώς θα έκοβα φλέβα να τον δω με σκισμένο τζινάκι που από πίσω να έχει το πασίγνωστο V του versace ή κάποιο άλλο λογότυπο μιας αντίστοιχης μάρκας, ο οποίος λέει ότι μία λύση στο πρόβλημα των βανδαλισμών του κέντρου και της τρομοκρατίας που καταλαμβάνει τον νεοέλληνα γι' αυτό το νέο είδος ανθρώπου με την κουκούλα, και οι οποίοι βανδαλισμοί συγκεντρώνονται γύρω από πανεπιστημιακά κέντρα στα οποία καταφεύγουν οι κουκουλοφόροι (βλ. πολυτεχνείο, νομική) άρα και μία λύση για το θέμα του ασύλου είναι να μεταφερθούν οι σχολές στου ζωγράφου.

Εγώ πάντως απόρησα. Ολόκληρος υπουργός αυτό κατάφερε να σκεφτεί; Αυτή είναι η λύση σε σύνθετα ζητήματα όπως το άσυλο, η ταυτότητα και η κατεύθυνση που δείχνει να παίρνει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, ο σεβασμός στον λόγο και στην έκφραση του διπλανού, η χρησιμοποίηση την τελευταία 20ετία των κουκουλοφόρων από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, η τρομοκρατία του ευαγγελάτου και των μμε; Θα μεταφέρουμε τις σχολές στου ζωγράφου και πάει τελείωσε;

Όπου εκεί θα γίνει τι ακριβώς; Είναι σε άλλο πλανήτη και δεν μας νοιάζει, ας εκφραστούν όπως θέλουν, άλλωστε δεν έχει φανταχτερές βιτρίνες εκεί και δεν μας πειράζει να τις σπάσουν;

Προφανώς συνέχισα να βλέπω τον κηπουρό.

stop motion

Πρόκειται για την τεχνική σύμφωνα με την οποία εικόνες/φωτογραφίες τραβηγμένες στη σειρά μας δίνουν ένα video, με άψογο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα. Δύο παραδείγματα.

lex nokia

Ή αλλιώς, όταν συνεισητοποιείς ότι αυτοί που κάνουν πολιτική είναι οι επιχειρήσεις.

Διαβάζω στην ελευθεροτυπία, ότι στην φινλανδία ψηφίστηκε νόμος από την κεντροδεξιά κυβέρνηση συνασπισμού, ύστερα από πιέσεις της γνωστής εταιρείας κινητών τηλεφώνων, σύμφωνα με τον οποίον οι εργοδότες έχουν πλέον όλα τα δικαιώματα να βλέπουν ορισμένα στοιχεία από τα email των εργαζομένων τους. Για την ακρίβεια, όλα πλην του περιεχομένου. Δηλαδή, την ώρα αποστολής, τον παραλήπτη, το όνομα και το μέγεθος των επισυναπτόμενων αρχείων, αν αυτά υπάρχουν. Η εταιρεία πιέζει από το 2005 την κυβέρνηση να προχωρήσει στην συγκεκριμένη ρύθμιση, καθώς -σύμφωνα με το άρθρο- υφίστατο ζητήματα κλοπής πνευματικής περιουσίας και διαρροής σημαντικών πληροφοριών μέσω email.

Θυμάμαι που άκουσα στα νέα ότι ο παπανδρέου έκανε δείπνο στο οποίο ήταν (μεταξύ άλλων;) και η αφρόκρεμα της ελληνικής business σκηνής. Προετοιμάζεται για εκλογές και θέλει να τους έχει με το μέρος του και εκείνοι με τη σειρά τους θέλουν να έχουν το κατάλληλο βύσμα, προσαρμόζονται άλλωστε και στις συνθήκες, όπου τους πάει ο άνεμος, δεν θα αγχωθούν, ούτε έχουν και ιδέες και πιστεύω για να υποστηρίξουν. Εκτός του χρήματος.

Βλέπω τέλος τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Mr. MIG στην υπόθεση της ολυμπιακής. Με θράσος. Λες και έχει να κάνει με υφιστάμενους από τους οποίους απαιτεί τα πράγματα στην ώρα τους, με μεγάλο κέρδος για τον ίδιο και με ελάχιστο κέρδος για την κυβέρνηση. Και πολύ καλά κάνει. Αφού άλλωστε επιχειρηματίας είναι, το κέρδος είναι αυτό που τον απασχολεί και όσο οι κυβερνήσεις αφήνονται στις διαθέσεις των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων χωρίς την οποιαδήποτε υποτυπώδη αντίδραση δεν θα υπάρχει άλλο αποτέλεσμα. Ο βγενόπουλος μπήκε στην δημόσια ζωή της χώρας με μεγάλο θράσος, πρώτη φορά τον άκουσα με τον παναθηναϊκό, κίνηση επιδεικτική με άμεσα αποτελέσματα στο κοινό αίσθημα. Δεν διαφέρει πολύ από την επιρροή που ασκεί εντός της βουλής, στη μία περίπτωση ασχολείται με τη λαϊκή μάζα, στη δεύτερη με τους εκπροσώπους της. Που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι καλύτεροι από αυτήν.

κίνδυνος στο internet [χ2]

Σχετικά με το θέμα. Έχω επιπλέον και τον εξής προβληματισμό, που δεν κατάφερα να χωρέσω στο τελευταίο σχετικό post. Και που -τελικά- είναι αυτός που με κάνει περισσότερο επιφυλακτικό απέναντι σε οτιδήποτε στρέφεται κατά του internet, σε οποιονδήποτε που στρέφεται εναντίον του, γνωρίζοντας ή όχι. Και που με κάνει να το υπερασπίζομαι, και εσωτερικά και δημόσια, που με κάνει να προσπαθώ να βρω λόγους για τους οποίους το internet δεν είναι κακό, επειδή δεν μου έκανε εμένα κακό, επειδή δεν έκανε ούτε στον Τάσο κακό, όπως επισημαίνει και ο ίδιος, όταν και οι δύο ως 14χρονα πιτσιρίκια κρυβόμασταν πίσω από οθόνες.

Η επιφύλαξή μου λοιπόν, είναι ότι πρόκειται για ένα φαινόμενο εν εξελίξει. Ότι τα συμπεράσματα δεν μπορούν να βγουν τώρα, μπορείς να μελετάς τάσεις, να συζητάς γύρω από συμπεριφορές, να ασχολείσαι με το θέμα πολύ και σε πολλές διαφορετικές διαστάσεις. Ωστόσο, δεν έχει βγει έστω η πρώτη γενιά που "έμπλεξε" με τα δίκτυα. Γιατί ακόμα και όταν εμείς πριν από καμιά δεκαριά χρόνια εξερευνούσαμε για πρώτη φορά ένα παρθένο -για την ελλάδα- τοπίο, ένα θολό συνονθύλευμα εντυπώσεων κυρίως και όχι συγκεκριμένων χαρακτηριστικών, τότε η ιστορία αυτή δεν ήταν στην ακμή της. Πέρα από το irc, κάτι σαν τον πρόγονο του msn, δεν υπήρχαν οι σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, δεν υπήρχαν τα blogs, τα πράγματα ήταν πολύ πιο αργά, πολύ πιο πρώιμα και άγουρα.

Οι πρώτοι που βιώνουν αυτή την ιστορία και οι πρώτοι που θα έχουν λόγο -ως πειραματόζωα μιας διαδικασίας και μιας εξέλιξης κινούμενης από τους ίδιους- είναι οι σημερινοί δεκαπεντάχρονοι, που δημιούργησαν το hi5 και το έφτασαν στα όριά του, που χρησιμοποίησαν το myspace για να δημιουργήσουν εικονικά προφίλ καλύτερα από τα πραγματικά τους, που θεμελίωσαν το facebook και που θα μας πουν -τελικά- τι σόι άνθρωποι θα βγουν από μέσα από διαδικασίες εικονικές, ψηφιακές, συμπληρωματικές των πραγματικών, των ρεαλιστικών.