Ή αλλιώς, όταν συνεισητοποιείς ότι αυτοί που κάνουν πολιτική είναι οι επιχειρήσεις.
Διαβάζω στην ελευθεροτυπία, ότι στην φινλανδία ψηφίστηκε νόμος από την κεντροδεξιά κυβέρνηση συνασπισμού, ύστερα από πιέσεις της γνωστής εταιρείας κινητών τηλεφώνων, σύμφωνα με τον οποίον οι εργοδότες έχουν πλέον όλα τα δικαιώματα να βλέπουν ορισμένα στοιχεία από τα email των εργαζομένων τους. Για την ακρίβεια, όλα πλην του περιεχομένου. Δηλαδή, την ώρα αποστολής, τον παραλήπτη, το όνομα και το μέγεθος των επισυναπτόμενων αρχείων, αν αυτά υπάρχουν. Η εταιρεία πιέζει από το 2005 την κυβέρνηση να προχωρήσει στην συγκεκριμένη ρύθμιση, καθώς -σύμφωνα με το άρθρο- υφίστατο ζητήματα κλοπής πνευματικής περιουσίας και διαρροής σημαντικών πληροφοριών μέσω email.
Θυμάμαι που άκουσα στα νέα ότι ο παπανδρέου έκανε δείπνο στο οποίο ήταν (μεταξύ άλλων;) και η αφρόκρεμα της ελληνικής business σκηνής. Προετοιμάζεται για εκλογές και θέλει να τους έχει με το μέρος του και εκείνοι με τη σειρά τους θέλουν να έχουν το κατάλληλο βύσμα, προσαρμόζονται άλλωστε και στις συνθήκες, όπου τους πάει ο άνεμος, δεν θα αγχωθούν, ούτε έχουν και ιδέες και πιστεύω για να υποστηρίξουν. Εκτός του χρήματος.
Βλέπω τέλος τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Mr. MIG στην υπόθεση της ολυμπιακής. Με θράσος. Λες και έχει να κάνει με υφιστάμενους από τους οποίους απαιτεί τα πράγματα στην ώρα τους, με μεγάλο κέρδος για τον ίδιο και με ελάχιστο κέρδος για την κυβέρνηση. Και πολύ καλά κάνει. Αφού άλλωστε επιχειρηματίας είναι, το κέρδος είναι αυτό που τον απασχολεί και όσο οι κυβερνήσεις αφήνονται στις διαθέσεις των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων χωρίς την οποιαδήποτε υποτυπώδη αντίδραση δεν θα υπάρχει άλλο αποτέλεσμα. Ο βγενόπουλος μπήκε στην δημόσια ζωή της χώρας με μεγάλο θράσος, πρώτη φορά τον άκουσα με τον παναθηναϊκό, κίνηση επιδεικτική με άμεσα αποτελέσματα στο κοινό αίσθημα. Δεν διαφέρει πολύ από την επιρροή που ασκεί εντός της βουλής, στη μία περίπτωση ασχολείται με τη λαϊκή μάζα, στη δεύτερη με τους εκπροσώπους της. Που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι καλύτεροι από αυτήν.
Θυμάμαι που άκουσα στα νέα ότι ο παπανδρέου έκανε δείπνο στο οποίο ήταν (μεταξύ άλλων;) και η αφρόκρεμα της ελληνικής business σκηνής. Προετοιμάζεται για εκλογές και θέλει να τους έχει με το μέρος του και εκείνοι με τη σειρά τους θέλουν να έχουν το κατάλληλο βύσμα, προσαρμόζονται άλλωστε και στις συνθήκες, όπου τους πάει ο άνεμος, δεν θα αγχωθούν, ούτε έχουν και ιδέες και πιστεύω για να υποστηρίξουν. Εκτός του χρήματος.
Βλέπω τέλος τον τρόπο που συμπεριφέρεται ο Mr. MIG στην υπόθεση της ολυμπιακής. Με θράσος. Λες και έχει να κάνει με υφιστάμενους από τους οποίους απαιτεί τα πράγματα στην ώρα τους, με μεγάλο κέρδος για τον ίδιο και με ελάχιστο κέρδος για την κυβέρνηση. Και πολύ καλά κάνει. Αφού άλλωστε επιχειρηματίας είναι, το κέρδος είναι αυτό που τον απασχολεί και όσο οι κυβερνήσεις αφήνονται στις διαθέσεις των μεγάλων ιδιωτικών κεφαλαίων χωρίς την οποιαδήποτε υποτυπώδη αντίδραση δεν θα υπάρχει άλλο αποτέλεσμα. Ο βγενόπουλος μπήκε στην δημόσια ζωή της χώρας με μεγάλο θράσος, πρώτη φορά τον άκουσα με τον παναθηναϊκό, κίνηση επιδεικτική με άμεσα αποτελέσματα στο κοινό αίσθημα. Δεν διαφέρει πολύ από την επιρροή που ασκεί εντός της βουλής, στη μία περίπτωση ασχολείται με τη λαϊκή μάζα, στη δεύτερη με τους εκπροσώπους της. Που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να είναι καλύτεροι από αυτήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου