χ.ο.

Η ταυτότητά μου το λέει. Δυστυχώς, όπως και πολλών άλλων που γεννήθηκαν και πήραν κληρονομιά το χριστιανός ορθόδοξος.

Και λέω δυστυχώς, όταν αντικρύζω εικόνες που σε τίποτα δεν έχουν να κάνουν με αυτά που δίδαξε ο Χριστός. Εικόνες μίσους, χωρίς σεβασμό προς τον συνάνθρωπο. Όπως τότε στο λύκειο.

"Και γιατί να έχουν τζαμί οι μουσουλμάνοι στην ελλάδα; Έχουμε εμείς ορθόδοξες εκκλησίες στην τουρκία;", έλεγε ο καθηγητής των θρησκευτικών. Ο οποίος ήταν εκεί, δήθεν για να μεταλαμπαδεύσει την ουσία της χριστιανοσύνης. Και κατέληξε στην ίδια μοίρα με τους παπάδες που φοβούνται να ανοίξουν τα μάτια τους, να έρθουν κοντά στους ανθρώπους (ανεξαρτήτως φυλής και χρώματος). Τους παπάδες που βιάζουν, τους παπάδες που κλέβουν από την εκκλησία, τους παπάδες που ζητάνε επί πληρωμή συντροφιά στο σταθμό λαρίσης. Όχι ότι δεν υπάρχουν και οι άλλοι. Να μαζεύουν τα σπασμένα.

Η πίστη είναι κάτι μοναδικό. Και δεν μπορεί κανένας (μπάτσος και μη) να την πετάει στο πάτωμα. Ακόμα και αν δεν ήξερε τι είναι αυτό που γράφει το χαρτί στη γλώσσα που προφανώς δεν καταλάβαινε, δεν είχε κανένα δικαίωμα να το πετάξει κάτω. Ούτε να το σκίσει, ούτε να το κοιτάξει υποτιμητικά. Σε μία κοινωνία με αξίες ο μπάτσος ούτε που θα σκεφτόταν υποτιμητικά.

Βγήκε και ο Καρατζαφέρης. Σιγά μην έχανε. Και μίλησε για την ελλάδα που είναι ορθόδοξη. Μόνο που η αλήθεια βρίσκεται πολύ μακριά από λαϊκίστικες τακτικές του προέδρου του λα.ο.σ. Βρίσκεται εκεί που ένα κράτος δεν χαρακτηρίζεται από το θρήσκευμά του, όταν μάλιστα στη χώρα υπάρχουν περίπου 1 εκατομμύριο μουσουλμάνοι (νόμιμοι και μη). Βρίσκεται ακριβώς εκεί που ένα έθνος χαρακτηρίζεται από την ευγένειά του. Αυτήν που δυστυχώς (όσο και αν οι παππούδες επιμένουν ότι οι έλληνες είναι φιλόξενοι) δεν υπάρχει. Γιατί καλοί στους ξένους είμαστε μόνο όταν εκείνοι έρχονται με το πορτοφόλι γεμάτο. Και όταν μας δίνουν τη δυνατότητα να τους το αδειάσουμε με την κουτοπονηριά που μας χαρακτηρίζει. Μόνο τότε.

Αφρικανός ποιητής που έγινε διαφημιστική καμπάνια από το let's kick racism off football.

Dear white fella
Couple things you should know
When I born, I black
When I grow up, I black
When I go in sun, I black
When I cold, I black
When I scared, I black
When I sick, I black
And when I die, I still black.

You white fella
When you born, you pink
When you grow up, you white
When you go in sun, you red
When you cold, you blue
When you scared, you yellow
When you sick, you green
And when you die, you grey.
And you have the cheek to call me colored?????

ελευθεροτυπία

Η σχέση μου με τη συγκεκριμένη εφημερίδα ξεκίνησε από τα εφηβικά χρόνια και όταν εκείνη κυκλοφορούσε απροκάλυπτα μέσα στο σπίτι. Ξεκινώντας πάντα από τα αθλητικά, συνεχίζοντας στην τέχνη και στα θέματα που αφορούν τον κόσμο και αφήνωντας για το τέλος -ή για ποτέ- τα -ως επί το πλείστον μίζερα και γκρινιάρικα- εσωτερικά και οικονομικά, δημιούργησα με τα χρόνια ένα συγκεκριμένο προφίλ αναγνώστη. (Που μεταξύ μας δεν διαφέρει ριζικά από τον τρόπο που δομείται ένα προφίλ facebook, με την μόνη -και σημαντική- διαφορά πως το ένα είναι προσωπικό, το άλλο δημόσιο -και εικονικό).

Το γεγονός ότι πρόκειται για έντυπο καθημερινό δημιουργεί εξαρχής τις προϋποθέσεις για να δημιουργηθούν μοτίβα, τρόποι ανάγνωσης, λίστες αγαπημένων στηλών/αρθρογράφων και οι αντίστροφες. Ακόμη και σε εβδομαδιαίες εκδόσεις ή ακόμη και σπανιότερες μπορεί κανείς να δημιουργήσει αντίστοιχα μοτίβα, αν επίσης αναλογιστεί κανείς την δύναμη της συνήθειας μπορεί εύκολα να φανταστεί πώς η καθημερινότητα συνδέεται με την εφημερίδα -γενικά.

Ως φοιτητής συνέχιζα να αγοράζω την ελευθεροτυπία μέχρι ένα σημείο κομβικό. Όταν πλέον είχα αρχίσει -κατ' αρχήν υποσυνείδητα και κατ' επέκταση άκρως συνειδητά- να στρέφομαι στην online ενημέρωση και (ΚΥΡΙΩΣ) όταν η τιμή των εφημερίδων πήγε από το 1 ευρώ στο 1.30.

Σαν αύξηση από μόνη της δεν λέει πολλά, ωστόσο δεν μου άρεσε καθόλου η ιδέα. Δεν κατακρίνω τους λόγους που οδηγούν στην αύξηση, δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να τους σκεφτώ, αναφέρομαι στο αποτέλεσμα. Που είναι προσωπικό και ενστικτώδες.

Στο ίντερνετ δημιουργήθηκαν πάλι πρότυπα. Διαφορετικά, ωστόσο εξίσου ισχυρά μοτίβα ανάγνωσης, μέσω του υπολογιστή και της οθόνης αντί του χαρτιού.

Μέχρι που αποφάσισε η Ε να αρχίσει την διάθεση δωρεάν εντύπου κάθε πέμπτη που στην ουσία αποτελεί μία συλλογή κειμένων όλης της εβδομάδας. Και που παραλείπεται όλη η γκρίνια και η καθημερινή μουρμούρα (που έχει και αυτή το λόγο ύπαρξής της αλλά που καταντάει κουραστική σε καθημερινή βάση όταν σχεδόν ποτέ δεν συνοδεύεται από κείμενα, ίσως πέρα από πολιτικά, που αξίζουν προσοχής και ανάγνωσης). Και που σου ξαναφέρνει στο προσκήνιο τα συναισθήματα της ανάγνωσης εφημερίδας γεμάτης περιεχομένου και ουσίας, γεμάτης πληροφορίες που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει από μία online πύλη πληροφόρησης.

κακλαμάνης vs δέντρα_μετανάστες

long time no see. indeed


Να γιατί, λοιπόν, ο δήμαρχος της πρωτεύουσάς μας δείχνει τέτοια αντιπάθεια για τα πράσινα στοιχεία (δέντρα) που γεμίζουν (χοχο) τους ελεύθερους δημόσιους χώρους της πόλης. Άλλωστε είναι γνωστή και η συμπάθειά (!!!) του για τους μετανάστες (νόμιμους ή όχι) όπως και ολόκληρης της κυβέρνησης, όπως και γενικά των κοσμικών -και δημόσιων- προσώπων αυτού του τόπου.

Η λύση στο πρόβλημα είναι, άρα απλή. Κόβεις τα δέντρα, οι μετανάστες δεν έχουν που να κάτσουν στο -ολιγόλεπτο και απλήρωτο- διάλλειμά τους, ο ήλιος βαράει έτσι κ αλλιώς στην αθήνα, οπότε αργά ή γρήγορα θα φύγουν για μέρη όπου τους συμπεριφέρονται σαν ανθρώπους (για φαντάσου).

Παράλληλα φτιάχνουμε και ένα πάρκινγκ, το κουρεύουμε που το κουρεύουμε, ας βγάλουμε και κανένα φράγκο. Όχι στο δημόσιο ταμείο, στην δικιά μας τσέπη, φυσικά.

Πολλά στοιχεία για τον δήμαρχο μπορεί κανείς να βρει σε έρευνες του ιού στο iospress.gr.