_copenhagen

Κοπεγχάγη, 23-27/09/07

Ημέρες χαλάρωσης, χαράς για δέκα φοιτητές αρχιτεκτονικής στην Κοπεγχάγη, ταξίδι απ'τα λίγα -έως τώρα-, απ'τα πιο όμορφα, στα πλαίσια του συνεδρίου της IFHP, στα πλαίσια μιας εκ των ομορφότερων ευρωπαϊκών πόλεων.

Μια πόλη παράδεισος, απ'αυτές που λες "δε θέλω να φύγω"...

Και με συγκυρίες μοναδικές, καλή παρέα και διάθεση στα ύψη.

Ό,τι χρειάζεσαι, δηλαδή.

_xmas: The aftermath

Και εκεί που όλα είναι γιορτινά, χαρούμενα, φωτισμένα, λαμπερά, έρχεται μια μέρα που ξεστολίζεις.

Τα στολίδια μπαίνουν στις κούτες, τα λαμπιόνα μαζεύονται για τα επόμενα Χριστούγεννα (γιατί μόνο τότε μπορείς να γιορτάσεις άφοβα) και το δέντρο...


Το δέντρο ακολουθεί τη νέα αλυσίδα της ανθρώπινης φύσης. Της καταναλωτικής φύσης, αυτής χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς, χωρίς περιβαλλοντικές ανησυχίες.

Όπου παρόλο που ζεις σε μια πόλη -μια μέση ελληνική πόλη- χωρίς πράσινο, δεν σε βάζει σε σκέψεις το γεγονός ότι τοποθετείς, φυτεύεις το δέντρο σου δίπλα στα σκουπίδια. Το κάνεις σκουπίδι, το βάζεις δίπλα σε άλλα σάπια, καταναλωτικά αποφάγια. Έχεις συνηθίσει να ζεις χωρίς πράσινο, ενίοτε σ'αρέσει που ζεις έτσι, λες ότι "καλά θα ήταν να είχαμε και λίγο πράσινο" αλλά δεν το πολυπιστεύεις.

Και γίνεται η ωραία αυτή κιτς γιορτή ένα θλιβερό, καταθλιπτικό, συννεφιασμένο μεσημέρι, όταν περπατάς στο δρόμο απολαμβάνοντας το χειμώνα που -επιτέλους- ήρθε και κοιτάς το δέντρο, χωρίς τα στολίδια του, χωρίς τα λαμπιόνια του, μόνο.

ΥΓ: Το β' ενικό δεν είναι σε καμία περίπτωση επιθετικό, εκφράζει τις δικές μου αστικές και, εν τέλει, περιβαλλοντικές ανησυχίες, για το που ξεκινάει και το που τελειώνει η ανθρώπινη επέμβαση.

_ergastiri...

Μπορεί να φαίνονται μερικά λεπτά, στην πραγματικότητα όμως ήταν ώρες.

Δημιουργικές, ευχάριστες, κουραστικές.
Εκνευριστικές, δύσκολες, βραδινές, πρωινές.

Σε κάθε περίπτωση ενδιαφέρουσες, από αυτές που δύσκολα ξεχνιούνται και ακόμα πιο δύσκολα επαναλαμβάνονται...

Για να θυμούνται αυτοί που ήταν εκεί και να ζηλεύουν αυτοί που την έκαναν (...) ;-)