Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009
Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009
ζήτω!
Δύο (τρία;) βράδια πριν, όταν ο πρωθυπουργός βγήκε στην tv για το περίφημο διάγγελμα που θα αποσαφήνιζε το δίλημμα εκλογές ή ανασχηματισμός, ο υποφαινόμενος απλώνει τα ρούχα. Έχει παράλληλα την tv ανοιχτή στον πρωθυπουργό για να ακούει τους λόγους για τους οποίους πήρε τις όποιες αποφάσεις. Και κάπου ανάμεσα στα προβληματισμένα λόγια του πρωθυπουργού ακούγεται μία φωνή από την γειτονιά (χάρη στην ζέστη τα παράθυρά μας είναι ακόμα ορθάνοιχτα, άρα και η γειτονιά έχει αποκτήσει έναν πιο ανάλαφρο και ελεύθερο ορισμό), μιας κυρίας που θα την τοποθετούσε κανείς στο ηλικιακό γκρουπ 50-70 και που θα την φανταζόταν το ίδιο άτομο όρθια μπροστά στην tv με ένα χαμόγελο απ' αυτά που υποδηλώνουν περηφάνεια, συγκρατημένη χαρά, κατανόηση, να φωνάζει "μπράβο!".
Το ανησυχητικό ήταν ότι η γειτόνισσα αναφερόταν στον πρωθυπουργό. Σε αυτόν φώναζε, αυτόν παρότρυνε να συνεχίσει, αυτόν συνέχαιρε για τις αποφάσεις του (να πάει τη χώρα σε εκλογές επειδή η οικονομία μας πάει από το κακό στο χειρότερο και για να αποδείξει στο πασοκ ότι μπορεί εκεινοι να φωνάζουν για εκλογές αλλά στην ουσία το ίδιο απροετοίμαστοι είναι και οι δύο και προκειμένου ο καλός πρωθυπουργός να μην υποβάλλει τη χώρα σε μια δαπανηρή προεκλογική περίοδο 5-6-7 μηνών, να τις κάνουμε τώρα τις -εξίσου δαπανηρές- εκλογές και ότι γίνει έγινε, έτσι κ αλλιώς το καινούριο pro evolution soccer μόλις βγήκε άρα και ως αξιωματική αντιπολίτευση κάτι θα βρω να κάνω).
Ήταν, λοιπόν, (ο υποφαινόμενος) παρών σε ένα αστικό γεγονός από εκείνα που συχνά πυκνά συμβαίνουν στην ελληνική μητρόπολη, επειδή όπως έχω ξαναπεί υπάρχει η πολυκατοικία, η ζέστη και η πυκνότητα, και όπου μπορείς να γνωρίσεις τους γείτονές σου από τέτοιες αντιδράσεις. Χωρίς να ξέρεις το όνομα, χωρίς να ξέρεις το πρόσωπο, γνωρίζεις ότι στο ισόγειο μένει η κύπρια που μιλάει με την φίλη της μετά τις τρεις στο τηλέφωνο και κουτσομπολεύει τους γκόμενούς της, απέναντι η γιαγιά που σιδερώνει παρέα με τις ειδήσεις των 8, τώρα η "τυφλή" υποστηρήκτρια του πρωθυπουργού, που δεν έχει σε τίποτα να βγει και να φωνάξει "μπράβο!" και "ζήτω!" σε λόγια παράλογα που απαντούν σε καταστάσεις κωμικοτραγικές.
Πού αλλού όμως εκτός από την ελληνική (ή οποιαδήποτε) μητρόπολη και την ανωνυμία που αυτή κουβαλάει μαζί της, θα μπορούσε κανείς να ζήσει το παραπάνω γεγονός; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ με ευκολία την ίδια κυρία να βγαίνει στο επαρχιώτικο μπαλκόνι της (εκτός κ αν αυτό είναι βαμμένο μπλέ και αντί τον Κύριο πάνω από το τραπέζι υπάρχει στολισμένη η εικόνα του καρατζαφέρη, -ουπς- του κωστάκη) και στα αντίστοιχα λόγια του πρωθυπουργού να φωνάζει με την ίδια άνεση τα ίδια επιφωνήματα.
Επί της ουσίας θεωρώ ότι είναι ανησυχητικό που σε μία κατάσταση γενικευμένης αποσύνθεσης υπάρχουν συμπολίτες που στα λόγια του διαγγέλματος βρήκαν έστω ένα "και" για το οποίο έπρεπε να χαρούν. Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε κάποια ολοκληρωμένη πρόταση ή νόημα, εφόσον δεχτούμε ότι αυτός που γράφει το κείμενο που διαβάζει ο πρωθυπουργός είναι ενδεχομένως σε θέση να παράγει κάτι τέτοιο (ίσως σε στιγμές μεγάλου οίστρου ή έμπνευσης).
Ζήτω μας, για άλλη μια φορά!
Το ανησυχητικό ήταν ότι η γειτόνισσα αναφερόταν στον πρωθυπουργό. Σε αυτόν φώναζε, αυτόν παρότρυνε να συνεχίσει, αυτόν συνέχαιρε για τις αποφάσεις του (να πάει τη χώρα σε εκλογές επειδή η οικονομία μας πάει από το κακό στο χειρότερο και για να αποδείξει στο πασοκ ότι μπορεί εκεινοι να φωνάζουν για εκλογές αλλά στην ουσία το ίδιο απροετοίμαστοι είναι και οι δύο και προκειμένου ο καλός πρωθυπουργός να μην υποβάλλει τη χώρα σε μια δαπανηρή προεκλογική περίοδο 5-6-7 μηνών, να τις κάνουμε τώρα τις -εξίσου δαπανηρές- εκλογές και ότι γίνει έγινε, έτσι κ αλλιώς το καινούριο pro evolution soccer μόλις βγήκε άρα και ως αξιωματική αντιπολίτευση κάτι θα βρω να κάνω).
Ήταν, λοιπόν, (ο υποφαινόμενος) παρών σε ένα αστικό γεγονός από εκείνα που συχνά πυκνά συμβαίνουν στην ελληνική μητρόπολη, επειδή όπως έχω ξαναπεί υπάρχει η πολυκατοικία, η ζέστη και η πυκνότητα, και όπου μπορείς να γνωρίσεις τους γείτονές σου από τέτοιες αντιδράσεις. Χωρίς να ξέρεις το όνομα, χωρίς να ξέρεις το πρόσωπο, γνωρίζεις ότι στο ισόγειο μένει η κύπρια που μιλάει με την φίλη της μετά τις τρεις στο τηλέφωνο και κουτσομπολεύει τους γκόμενούς της, απέναντι η γιαγιά που σιδερώνει παρέα με τις ειδήσεις των 8, τώρα η "τυφλή" υποστηρήκτρια του πρωθυπουργού, που δεν έχει σε τίποτα να βγει και να φωνάξει "μπράβο!" και "ζήτω!" σε λόγια παράλογα που απαντούν σε καταστάσεις κωμικοτραγικές.
Πού αλλού όμως εκτός από την ελληνική (ή οποιαδήποτε) μητρόπολη και την ανωνυμία που αυτή κουβαλάει μαζί της, θα μπορούσε κανείς να ζήσει το παραπάνω γεγονός; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ με ευκολία την ίδια κυρία να βγαίνει στο επαρχιώτικο μπαλκόνι της (εκτός κ αν αυτό είναι βαμμένο μπλέ και αντί τον Κύριο πάνω από το τραπέζι υπάρχει στολισμένη η εικόνα του καρατζαφέρη, -ουπς- του κωστάκη) και στα αντίστοιχα λόγια του πρωθυπουργού να φωνάζει με την ίδια άνεση τα ίδια επιφωνήματα.
Επί της ουσίας θεωρώ ότι είναι ανησυχητικό που σε μία κατάσταση γενικευμένης αποσύνθεσης υπάρχουν συμπολίτες που στα λόγια του διαγγέλματος βρήκαν έστω ένα "και" για το οποίο έπρεπε να χαρούν. Προφανώς και δεν αναφέρομαι σε κάποια ολοκληρωμένη πρόταση ή νόημα, εφόσον δεχτούμε ότι αυτός που γράφει το κείμενο που διαβάζει ο πρωθυπουργός είναι ενδεχομένως σε θέση να παράγει κάτι τέτοιο (ίσως σε στιγμές μεγάλου οίστρου ή έμπνευσης).
Ζήτω μας, για άλλη μια φορά!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
