προβλήματα

Τουλάχιστον υπάρχει μία ποικιλία στα θέματα που μπορεί να μας απασχολήσουν και να μας κρατήσουν σκεπτικούς, αν όχι στενοχωρημένους_θλιμμένους. Δεν αναφέρομαι στα προσωπικά ζητήματα που ο καθένας τα αξιολογεί με δικά του κριτήρια, αλλά σε αυτά που αναφέρονται σε κάποιο σύνολο. Της πολυκατοικίας, της γειτονιάς, του δήμου, της πόλης, της χώρας, του πλανήτη κοκ. Και που μπορείς να τα κατηγοριοποιήσεις με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, ανάλογα με τους όρους που έχεις βάλει. Όπως σημαντικά και ασήμαντα, καθημερινά και αιώνια, ζωής και θανάτου και βελτίωσης συγκεκριμένων συνθηκών.

Χτες το βράδυ είχε παράλληλα στις 9 το μεν star την ταινία επίμονος κηπουρός, η δε νετ εκπομπή για τα της παιδείας με καλεσμένο μεταξύ άλλως και του υπουργού. Προφανώς και διάλεξα την ταινία, αν και την είχα δει τόσες φορές που πλέον μπορώ να να θυμάμαι την συνέχεια των σκηνών, ακόμα και μερικές ατάκες. Και που κάθε φορά με συγκινεί, με βάζει σε σκέψεις, με προβληματίζει σχετικά με την σημασία των πραγμάτων, αυτών που εμείς εδώ οι βολεμένοι με internet, ρεύμα και τρεχούμενο νερό στις βρύσες μας (σχεδόν πλέον κατά σειρά ανάγκης) θεωρούμε σημαντικά, όπως την άποψη ενός καθηγητή για μια εργασία, την άποψη ενός προϊστάμενου για μία δουλειά, την άποψη της απέναντι κοπέλας για το καινούριο μας κούρεμα, όταν αλλού (και μάλιστα σε πολλά αλλού και σε μεγάλες ποσότητες) αυτά όχι μόνο δεν τα σκέφτονται, αλλά αδυνατούν να πιστέψουν ότι κάποιοι έχουν τέτοιες πολυτέλειες.

Η ταινία εν ολίγοις, διαδραματίζεται στην αφρική, στην κένυα και στον τρόπο που χρησιμοποιείται η μαύρη ήπειρος από τις φαρμακευτικές εταιρείες (αλήθεια αυτές πλήττονται από την οικονομική κρίση;) προκειμένου να γίνονται δοκιμές σε πειραματόζωα-ανθρώπους γλιτώνοντας παράλληλα εργαστηριακό χρόνο (και χρήμα) με αμφίβολα συχνά αποτελέσματα για τις ανθρώπινες ζωές. Και πώς δύο_τρεις_τέσσερεις άνθρωποι Μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω. Με προσωπικό ωστόσο κόστος.

Αλλάζω κανάλι, στο ζάπινγκ πέφτω στον νέο υπουργό, χωρίς τζην προς μεγάλη απογοήτευσή μου καθώς θα έκοβα φλέβα να τον δω με σκισμένο τζινάκι που από πίσω να έχει το πασίγνωστο V του versace ή κάποιο άλλο λογότυπο μιας αντίστοιχης μάρκας, ο οποίος λέει ότι μία λύση στο πρόβλημα των βανδαλισμών του κέντρου και της τρομοκρατίας που καταλαμβάνει τον νεοέλληνα γι' αυτό το νέο είδος ανθρώπου με την κουκούλα, και οι οποίοι βανδαλισμοί συγκεντρώνονται γύρω από πανεπιστημιακά κέντρα στα οποία καταφεύγουν οι κουκουλοφόροι (βλ. πολυτεχνείο, νομική) άρα και μία λύση για το θέμα του ασύλου είναι να μεταφερθούν οι σχολές στου ζωγράφου.

Εγώ πάντως απόρησα. Ολόκληρος υπουργός αυτό κατάφερε να σκεφτεί; Αυτή είναι η λύση σε σύνθετα ζητήματα όπως το άσυλο, η ταυτότητα και η κατεύθυνση που δείχνει να παίρνει το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, ο σεβασμός στον λόγο και στην έκφραση του διπλανού, η χρησιμοποίηση την τελευταία 20ετία των κουκουλοφόρων από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, η τρομοκρατία του ευαγγελάτου και των μμε; Θα μεταφέρουμε τις σχολές στου ζωγράφου και πάει τελείωσε;

Όπου εκεί θα γίνει τι ακριβώς; Είναι σε άλλο πλανήτη και δεν μας νοιάζει, ας εκφραστούν όπως θέλουν, άλλωστε δεν έχει φανταχτερές βιτρίνες εκεί και δεν μας πειράζει να τις σπάσουν;

Προφανώς συνέχισα να βλέπω τον κηπουρό.