Ένα βαλς από τον Κωστή Μαραβέγια και ένα όμορφο videoclip σκηνοθετημένο από τον ίδιο.
Σάββατο 17 Ιανουαρίου 2009
Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009
merry crisismas and a happy new fear
Καλή χρονιά, λοιπόν.!
Νέα χρονιά με καινούρια συλλαλητήρια, με περισσότερες προσαγωγές, με περισσότερο ξύλο κατά φοιτητών, περαστικών (είτε φταίγανε είτε όχι), με ανασχηματισμούς, με νέα γκάλοπ!
Νέα γκάλοπ που παρουσιάζουν τη νδ πιο κοντά στο πασοκ, πλησιάζει, λένε στα παράθυρα και δεν μπορώ να κρατηθώ απ' το να κάνω εικόνες απο ουέστερν όπου ο καλός καουμπόϋ κηνυγάει τον κακό ινδιάνο, οι αιμοδιψείς θεατές χαίρονται όσο πλησιάζει, εκστασιάζονται όταν σηκώνει το χέρι και πετάει το λάσσο και όταν ο ινδιάνος πέφτει στο χώμα είναι πλέον έτοιμοι να καταβροχθίσουν οτιδήποτε ακολουθεί στο διαφημιστικό διάλειμμα.
Σε καμία περίπτωση το πασοκ δεν είναι ινδιάνος, δεν είναι καημένος, δεν πέρνουμε το μέρος του, δεν το αγαπάμε. Απλά με τις δημοσκοπήσεις γίνεται πλέον ξεκάθαρο το νόημα του πολιτικού σκηνικού του τόπου. Είναι κάτι σαν τις αναμετρήσεις Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Όπου σημασία δεν έχει αν μας τα τρώει ο εκάστοτε πρόεδρος, αν εκείνος πλουτίζει πάνω στα δικά μας πορτοφόλια κοστολογώντας το εισητήριο του αγώνα 10 φορές την πραγματική του αξία -αν λάβουμε υπόψιν μας και την ποιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος-, δεν μας νοιάζει καν η ομάδα να τα πηγαίνει καλά στην ευρώπη, οπότε να κάνουμε και μια φιγούρα στους φίλους μας ευρωπαίους, μας νοιάζει ο γαύρος να ξεσκίσει τον βάζελο, ή το ανάποδο, με την ίδια ωμότητα όπως στην περίπτωση του ινδιάνου και του καουμπόυ.
Μόνο που στην κόντρα πασοκ-νδ πρόκειται για πολιτική. Και όταν επί δύο ημέρες η συζήτηση στα μμε γίνεται για τις δημοσκοπήσεις, για την επάνοδο της νδ μετά τον ανασχηματισμό, για τον φόβο που προκαλλεί στο πασοκ, για την αντίδραση του πασοκ που υποστηρίζει ότι αργά ή γρήγορα η διαφορά θα μεγαλώσει, στο φινάλε νέα δημοκρατία είναι αυτή, "πόσο πιο ικανοί είναι οι καινούριοι από τους παλιους;", τότε συνειδητοποιείς ότι εκεί ξεκινά και εκεί τελειώνει όλο το παιχνίδι, στις εντυπώσεις, στα νούμερα (ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει), ποτέ δεν φτάνει και ποτέ δεν πρόκειται να φτάσει στην ουσία.
υγ: αλλιώς ήθελα να ξεκινήσει η καινούρια χρονιά, θα επανέλθω με άλλα καλύτερα (ελπίζω)...
Νέα χρονιά με καινούρια συλλαλητήρια, με περισσότερες προσαγωγές, με περισσότερο ξύλο κατά φοιτητών, περαστικών (είτε φταίγανε είτε όχι), με ανασχηματισμούς, με νέα γκάλοπ!
Νέα γκάλοπ που παρουσιάζουν τη νδ πιο κοντά στο πασοκ, πλησιάζει, λένε στα παράθυρα και δεν μπορώ να κρατηθώ απ' το να κάνω εικόνες απο ουέστερν όπου ο καλός καουμπόϋ κηνυγάει τον κακό ινδιάνο, οι αιμοδιψείς θεατές χαίρονται όσο πλησιάζει, εκστασιάζονται όταν σηκώνει το χέρι και πετάει το λάσσο και όταν ο ινδιάνος πέφτει στο χώμα είναι πλέον έτοιμοι να καταβροχθίσουν οτιδήποτε ακολουθεί στο διαφημιστικό διάλειμμα.
Σε καμία περίπτωση το πασοκ δεν είναι ινδιάνος, δεν είναι καημένος, δεν πέρνουμε το μέρος του, δεν το αγαπάμε. Απλά με τις δημοσκοπήσεις γίνεται πλέον ξεκάθαρο το νόημα του πολιτικού σκηνικού του τόπου. Είναι κάτι σαν τις αναμετρήσεις Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Όπου σημασία δεν έχει αν μας τα τρώει ο εκάστοτε πρόεδρος, αν εκείνος πλουτίζει πάνω στα δικά μας πορτοφόλια κοστολογώντας το εισητήριο του αγώνα 10 φορές την πραγματική του αξία -αν λάβουμε υπόψιν μας και την ποιότητα του ελληνικού πρωταθλήματος-, δεν μας νοιάζει καν η ομάδα να τα πηγαίνει καλά στην ευρώπη, οπότε να κάνουμε και μια φιγούρα στους φίλους μας ευρωπαίους, μας νοιάζει ο γαύρος να ξεσκίσει τον βάζελο, ή το ανάποδο, με την ίδια ωμότητα όπως στην περίπτωση του ινδιάνου και του καουμπόυ.
Μόνο που στην κόντρα πασοκ-νδ πρόκειται για πολιτική. Και όταν επί δύο ημέρες η συζήτηση στα μμε γίνεται για τις δημοσκοπήσεις, για την επάνοδο της νδ μετά τον ανασχηματισμό, για τον φόβο που προκαλλεί στο πασοκ, για την αντίδραση του πασοκ που υποστηρίζει ότι αργά ή γρήγορα η διαφορά θα μεγαλώσει, στο φινάλε νέα δημοκρατία είναι αυτή, "πόσο πιο ικανοί είναι οι καινούριοι από τους παλιους;", τότε συνειδητοποιείς ότι εκεί ξεκινά και εκεί τελειώνει όλο το παιχνίδι, στις εντυπώσεις, στα νούμερα (ο καθένας το ερμηνεύει όπως θέλει), ποτέ δεν φτάνει και ποτέ δεν πρόκειται να φτάσει στην ουσία.
υγ: αλλιώς ήθελα να ξεκινήσει η καινούρια χρονιά, θα επανέλθω με άλλα καλύτερα (ελπίζω)...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
